انسان در یک مرحله خودش را کشف می کند و در یک مرحله، این معدن را استخراج و تصفیه می کند و در یک مرحله به استخراج شده ها و آهن های تصفیه شده، شکل می دهد و آنها را به صورت ماشین ها و ابزارهای گوناگون درمی آورد و به تکامل می رساند. ولی مسأله در همین جا خلاصه نمی شود که پس از شکل گرفتن و به تکامل رسیدن. . .
در برابر دیگران که می گویند برای چه آفریده شده ایم، خیلی پر طمطراق و شتاب زده می گوییم برای تکامل...
انسان هنگامی سفر می کند و به هجرت دست می زند که نیازهایش در آنجا که هست تامین نشوند.
وارثان عاشورا
اینگونه با تحوّل در شعور به نورى رسیده اند که راهها و مقاصد را مشخص نموده و
جهت را آشکار ساخته و به شورى رسیده اند و با عشقى عجین شده اند که عشقهاى کوچک
را مهار زده و تمامى آنها را به راه محبوب بزرگتر و عشق نیرومندتر کشانده است.
وارثان حسین در شعور و عاطفه و در تصمیم و عمل متحّول شده اند و به حسین پیوند خورده اند و از علم و عشق و عبودیت و خلوص، نشان گرفته اند.
هنگامی که عشقی بزرگتر دل را بگیرد،
عشق های کوچکتر نردبان آن خواهند بود.
کسانی که گندم ها را به خاک می سپارند آنهایی هستند
که وسعت خسیس زمستان را فهمیده اند و نیازهای عظیم
را شناخته اند و می خواهند گندم ها را زیاد کنند.
اسید نه خوب است و نه بد.
اگر در جای خود استفاده شود خوب است و اگر به صورت کسی پاشیده شود بد است.
خوبی و بدی، به دنبال رابطه و نوع برخوردِ با حساب یا بی حسابِ انسان با جهان شکل می گیرد.
اگر تو از نیروهایت، از غضب و شهوت و فکر و عقل خودت، درست کار نکشی، بد کرده ای و اگر از بدی های دیگران درست استفاده کنی و با بدی ها درست برخورد کنی، خوب کرده ای!
