اولیاء خدا

حدیث ۷و ۸

7/ [7]- عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: مَلْعُونٌ کُلُّ بَدَنٍ لَایُصَابُ فِی کُلِّ أَرْبَعِینَ یَوْماً، قُلْتُ: مَلْعُونٌ؟!

قَالَ: مَلْعُونٌ، فَلَمَّا رَأَى عِظَمَ ذَلِکَ عَلَیَّ قَالَ، یَا یُونُسُ! إِنَّ مِنَ الْبَلِیَّةِ الْخَدْشَةَ، وَ اللَّطْمَةَ، وَ الْعَثْرَةَ، وَ النَّکْبَةَ، وَ الْهَفْوَةَ، وَ انْقِطَاعَ الشَّسْعِ، وَ اخْتِلَاجَ الْعَیْنِ، وَ أَشْبَاهَ ذَلِکَ، إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَکْرَمُ عَلَى اللَّهِ مِنْ أَنْ یَمُرَّ عَلَیْهِ أَرْبَعُونَ یَوْماً لَایُمَحِّصُهُ فِیهَا [مِنْ‏] ذُنُوبِهُ وَ لَوْ بِغَمٍّ یُصِیبُهُ، لَایَدْرِی مَا وَجْهُهُ، وَ اللَّهِ! إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَضَعُ الدِّرْهَمَ بَیْنَ یَدَیْهِ فَیَزِنُهَا فَیَجِدُهَا نَاقِصَةً فَیَغْتَمُّ بِذَلِکَ، ثُمَّ یُعِیدُ وَزْنَهَا فَیَجِدُهَا سَوَاءً، فَیَکُونُ ذَلِکَ حَطًّا لِبَعْضِ ذُنُوبِه‏

7- یونس بن یعقوب گوید:

از امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ شنیدم که مى‏فرمود: هر بدنى و جسمى که چهل روز یک بار مصیبت نبیند نفرین شده و ملعون است.

اظهار داشتم: نفرین شده و ملعون است؟!

فرمود: (بلى،) نفرین شده و ملعون است؛ و چون حضرت (مرا شگفت زده) دید که بر من چنین مطلبى سنگین است، فرمود: اى یونس! همانا خراش پوست، کوبیدگى، لغزیدن و افتادن، پیشامدی ناگوار وگرفتارى‏هاى زندگى، آزمند و ضعیف گشتن، پاره شدن بند کفش، لرزش پلک‏هاى چشم و مشابه آنها از انواع بلایا و مصیبت‏ها است.

به راستى مؤمن گرامى‏تر از آن است که چهل روز بر او بگذرد و به جهت گناهان و خطاهایش به وسیله آزمایش پاک نگردد، اگر چه به سبب غم و اندوهى باشد که نداند چرا و چگونه بر او وارد شده است.

به خدا سوگند! بعضى از شما پولهاى سکّه نزدش گذاشته شود، چون محاسبه کند ناقص و کَم باشد، پس ناراحت و غمگین گردد؛ و چون دوباره محاسبه کند، ببیند که درست است، پس همین سبب از بین رفتن بعضى از گناهانش باشد.

8/ [8]- عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ، عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: الْمُؤْمِنُ مِثْلُ کَفَّتَیِ الْمِیزَانِ، کُلَّمَا زِیدَ فِی إِیمَانِهِ زِیدَ فِی بَلَائِهِ.

8- امام کاظم عَلَیْهِ السَّلَامُ فرمود:

مؤمن همانند دو کفّه ترازو است، هر چه ایمانش قویتر گردد، بلاها و آزمایشاهایش بیشتر شود (هر که مقرّب‏تر است جام بلا بیشترش مى‏دهند).

و حسین علیه السلام...

منبع التمحیص باب اول

حدیث6

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ:

مَا کَانَ وَ لَایَکُونُ وَ لَیْسَ بِکَائِنٍ مُؤْمِنٌ إِلَّا وَ لَهُ جَارٌ یُؤْذِیهِ، وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً فِی جَزِیرَةٍ مِنْ جَزَائِرِ الْبَحْرِ لَابْتَعَثَ اللَّهُ لَهُ مَنْ یُؤْذِیهِ.

4- امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ فرمود:

مؤمن نبوده ،نخواهد بود و نیست، مگر آنکه همسایه داردکه  او را آزار رساند؛ و اگر مؤمنى در جزیره‏اى از جزایر دریا باشد، همانا خداوند موجودى را برانگیزد که او را آزار رساند.التمحیص باب1

جدیث 5

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ:

لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَى لَوْحٍ فِی‏الْبَحْرِ لَقَیَّضَ اللَّهُ لَهُ مُنَافِقاً یُؤْذِیهِ.

3- امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ فرمود:

چنانچه مؤمنى بر تخته‏ اى در دریا قرار گرفته باشد، خداوند متعال همانا منافقى را مهیا  گرداند تا آزارش دهد (و مورد آزمایش گوناگون قرار گیرد).

التمحیص/باب 1/حدیث3

حدیث 4

حَدَّثَنِی أَبُو عَلِیٍّ مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ، قَالَ: حَدَّثَنِی عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ وَ عَبْدُ اللَّهِ ابْنَا مُحَمَّدِ [بْنِ عِیسَى‏]، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ عَلِىِّ بْنِ رِئَابٍ، وَ کَرَّام، عَنْ أَبِی بَصِیر، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ:

کَانَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: إِنَّ الْبَلَاءَ أَسْرَعُ إِلَى شِیعَتِنَا مِنَ السَّیْلِ إِلَى قَرَارِ الْوَادِی.

1- امام صادق عَلَیْهِ السَّلَامُ فرمود:

امیر مؤمنان على عَلَیْهِ السَّلَامُ پیوسته می ‏فرموند: همانا اصابت بلا و مصائب به سمت شیعیان ما از سرازیر شدن سیل به سمت درّه، سریعتر است.التمحیص باب 1

حدیث 3

 

وَ قَالَ النَّبِیُّ ص:

لَا تَنْظُرُوا إِلَى کَثْرَةِ صَلَاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ کَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الْمَعْرُوفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّیْلِ انْظُرُوا إِلَى صِدْقِ‏ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ.

به راستی دین تنها وردها و دعاها و زیارات نیست تا وقتی که در عمل های ما سهمی داشته باشد.

 

حدیث 2

[1] بحرانى، سید هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن قال الصادق (علیه السلام):

«و اللّه ما أخاف‏ علیکم‏ إلا البرزخ‏، فأما إذا صار الأمر إلینا، فنحن أولى بکم»[1]

  به خدا قسم من نمی ترسم برای شما مگر از بابت برزخ، پس آنگاه که امور به دست ما سپرده شد، ما اَولی هستیم بر شما . (یعنی این که پیروان و (شیعیان خود) را از لرز و ترس قیامت نجات می دهیم ) .

حدیث1

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ- صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ- یَقُولُ: ابْنَ آدَمَ، إِنْ کُنْتَ‏ تُرِیدُ مِنَ الدُّنْیَا مَا یَکْفِیکَ، فَإِنَّ أَیْسَرَ مَا فِیهَا یَکْفِیکَ؛ وَ إِنْ کُنْتَ إِنَّمَا تُرِیدُ مَا لَایَکْفِیکَ، فَإِنَّ کُلَّ مَا فِیهَا لَایَکْفِیکَ».

---

کلینى، محمد بن یعقوب، کافی (ط - دار الحدیث) - قم، چاپ: اول، ق‏1429.

حضرت امیر المومنین -سلام و خدا بر او باد مداوما می فرمود:

ای پسر ادم ! اگر از دنیا به اندازه کفایتت بخواهی کمترین در آن تو را کفایت می کند و اگر به اندازه ای بخواهی که کفایتت نباشد،همانا تمام آنچه در آن است تو را کفایت نمیکند.

(دل آدمی بزرگتر از این دنیاست.)